25 ноября 2008 г.
Хĕрпе каччă пĕрне-пĕри юратни çинчен чылайччен калаçса ларчĕç. Унтан иккĕшĕ те шăпланчĕç. Хĕрĕ ыйтать:
— Мĕн эс, нимĕн те шарламастăн. Тем çинчен шухăшлатăн пулмалла?
— Шухăшлатăп çав.
— Мĕн çинчен?
— Эсĕ мĕн çинчен, эпĕ те çавăн çинченех.
— Чăнах-и, — терĕ хĕр савăнăçлăн, — эпĕ сана кĕçĕрех илсе каять-ши ку мана, — тесе шухăшларăм...
Каччă чĕнмест.
— Ма нимĕн те каламастăн?
Каччă хĕр кăмăлне лайăхрах пĕлес шутпа юриех:
— Эпĕ анне мĕн çинчен шухăшланине шухăшлатăп-ха, — тесе хучĕ.
— Аннÿ мĕн çинчен шухăшлать вара?
— Вăл-и? “Ывăл çаплах таврăнмарĕ. Каллех çав чапрас куçлă, епреме туталлă хĕре тĕл пулнă ĕнтĕ, киле илсе ан килтĕрех”, — тесе шухăшлать вăл.
Хĕр хăвăрт тарăхса кайрĕ:
— Хăв тĕллĕн шухăшлама та пĕлместĕн эппин эс, тăмсай, — терĕ те, вăрт! çаврăнса уттара пачĕ.
Çав каччă темшĕн, лайăх хĕр тĕлне пулаймарĕ урăх. Çамрăк ĕмĕрне амăшĕпех пурăнса ирттерчĕ.